Konstytucje n. 117,1-3; 124,1; 125,1
Nasza wspólnota braterska, kierowana przez Ducha Świętego, jest jak organ w Mistycznym Ciele Chrystusa i określa siebie jako komunię jedności osób konsekrowanych, które w naśladowaniu Mistrza starają się razem pełnić wolę Ojca i przyczyniają się, poprzez różne zaangażowania i posługi, do budowania Kościoła w miłości. Jesteśmy przeto świadomi, że naszą szczególną powinnością jest wspieranie dobra Kościoła i wspólnoty braterskiej, zgodnie z otrzymaną łaską i naszym powołaniem kapucyńskim.
Kapituły i przełożeni, będąc wyrazem jedności duchowej i widzialnej Zakonu, umacniają więzi komunii między braćmi. Sprawują władzę otrzymaną od Boga przez posługę Kościoła w duchu służby i z pasterską troskliwością, zgodnie z wymogami prawa powszechnego oraz tych Konstytucji.

Kapituła generalna, która jest doniosłym znakiem i narzędziem jedności oraz solidarności całej wspólnoty braterskiej zjednoczonej w swych reprezentantach, posiada najwyższą władzę w Zakonie.
Na kapitule generalnej, zarówno zwyczajnej, jak i nadzwyczajnej, należy podejmować sprawy, które odnoszą się do wierności naszym zdrowym tradycjom, do odnowy naszej formy życia, do rozwoju działalności apostolskiej, a także inne zagadnienia o wielkim znaczeniu dla życia Zakonu, co do których wszyscy bracia powinni być uprzednio poproszeni o konsultację.
