W ostatnich dziesięcioleciach świat gwałtownie się zmienił, pojawiły się nowe struktury, nowe wyzwania i nowe sposoby radzenia sobie z nimi. Świat dysponuje nowymi technikami, a przede wszystkim ma nowy modele relacji i współpracy, jest światem bez granic, zglobalizowanym, z ludźmi w ciągłym ruchu, którzy współpracują, studiują, pracują i żyją w wielu różnych kulturach i krajach. Kościół i nasz Zakon starają się towarzyszyć tym procesom społecznym, korzystając z możliwości, jakie one oferują. Dziś, patrząc na nasze wielkie międzynarodowe braterstwo, zdajemy sobie sprawę, że nie możemy nadal ograniczać się tylko do naszego okręgu, bo potrzebujemy siebie nawzajem. Wielokrotnie nasz Minister generalny, brat Roberto Genuin, mówił, że “musimy patrzeć poza granice naszych państw, ponieważ przyszłość jest we współpracy”.
W przeszłości wielu braci misjonarzy z Europy i Stanów Zjednoczonych udawało się w celu zaszczepienia Kościoła i Zakonu, do Azji, Afryki i Ameryki Południowej. Pod hasłem “jedna prowincja, jedna misja”, dali początek wielu dziełom, które dziś rozkwitają powołaniami i wprowadzają w życie ruch w odwrotną stronę. Od ponad dwudziestu lat obserwujemy napływ pojedynczych braci i całych grup, którzy wspierają okręgi, zwłaszcza w Europie i Ameryce Północnej. Bez tej braterskiej pomocy one same nie mogłyby podtrzymać naszego życia i misji. Ten proces, który jeszcze kilka lat temu nazywany był solidarnością personalną, dziś określamy jako współpracę braterską .
Podczas ostatnich Kapituł generalnych staraliśmy się mówić i zachęcać do podjęcia tej perspektywy, która jest konkretną odpowiedzią Zakonu na pojawiające się potrzeby, zwłaszcza w celu utrzymania naszej obecności w znaczących miejscach, także po to, aby odpowiedzieć na nowe zadania powierzone nam przez Kościół i ożywić nasz charyzmat. Podczas ostatniej Kapituły generalnej brat Mauro Jöhri powiedział: “celem braterskiej współpracy jest wzmocnienie życia braterskiego na obszarach, gdzie nastąpił spadek liczebny, w nadziei, że pozwoli to okręgom zreformować się i powrócić do zdrowej sytuacji”. Dzisiaj widzimy, że istnieje wiele nowych motywacji dla takiego przemieszczania się braci i doświadczyliśmy, jak duże są możliwości: liczni młodzi bracia wyruszają do różnych środowisk społecznych i kulturowych, przynosząc wspólnotom braterskim ożywienie, wspierając i promując nowe posługi, także przez wzmocnienie duszpasterstwa powołań.
W ostatnim sześcioleciu Zakon zorganizował kilka międzynarodowych spotkań, podczas których temat braterskiej współpracy znalazł swoje pogłębienie. Podczas Panamerykańskiego Spotkania Kapucynów, które odbyło się w 2022 r., br. Mauro Jöhri powiedział, że “formą, która w tych latach nabiera niezbywalnego wymiaru misyjnego naszego powołania (por. Konst. 175, 5), jest współpraca między różnymi okręgami”. Ten misyjny charakter jeszcze bardziej zachęca do współpracy. Jest wielu braci gotowych do wyjazdu i coraz więcej okręgów otwiera się na przyjęcie i pełną integrację w swoich strukturach tych, którzy przybywają w ramach współpracy, czy to do pracy duszpasterskiej, czy też do pełnienia ważnych funkcji we wspólnocie braterskiej i okręgu. Podczas Kapituły namiotów, która odbyła się w ubiegłym roku w ramach Konferencji Indii (CCMSI), podjęto refleksję nad braterską współpracą. Dziś bracia z Indii najliczniej służą Zakonowi, są obecni na wszystkich kontynentach. Podczas tego spotkania zaprezentowano braterską współpracę jako “rzeczywistość wyłaniającą się w Zakonie”, która stała się niezbędna, jednak wymaga głębszej refleksji, dyscypliny i przełożenia na praktykę.
Podczas najbliższej Kapituły generalnej głównym tematem będzie współpraca widziana z różnej perspektywy. Jeśli przyszłością ma być współpraca, to musimy przyjąć ten powiew Ducha Świętego w naszym Zakonie kapucynów i znaleźć najbardziej odpowiednie sposoby wyrażania naszego charyzmatu. Naprawdę, Pan dał nam braci!